μυριολυπούμαι

(Μ μυριολυποῡμαι, -έομαι)

(νεοελλ)

1. συμπονώ, σπλαχνίζομαι κάποιον

2. λυπούμαι, θλίβομαι πάρα πολύ

μσν.

(η μτχ. παρακμ.) μυριολυπημένος, -η, -ον

αυτός που παρέχει άπειρες θλίψεις.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μυρι(ο)-* + λυποῦμαι].